We staan aan de vooravond van de inwerkingtreding van de tweede fase van het Mobiliteitspakket, een fase die nogal wat impact heeft op de vervoerder, met name op het gebied van cabotage en intermodaal vervoer.

Vanaf 2 februari moeten grensoverschrijdingen worden geregistreerd en treden ook de nieuwe detacheringsregels in werking. Iets minder dan drie weken later treedt de formidabele regel voor de terugkeer van voertuigen in werking. Dit zijn regels die de verkeersveiligheid, gelijke arbeidsomstandigheden voor chauffeurs en eerlijkere concurrentie moeten gaan verbeteren. Echter, sinds de dag dat het pakket aan maatregelen werd aangekondigd, is er al kritiek op de uitvoerbaarheid ervan. Of beter gezegd, de onuitvoerbaarheid.

Er zijn ook serieuze twijfels of de maatregelen het beoogde effect zullen hebben. De initiatiefnemers willen protectionistisch beleid in veel EU-lidstaten tegengaan, maar de nieuwe regels inzake cabotage en intermodaal vervoer slaan naar mijn mening de plank volledig mis. Vanaf 21 februari geldt er een "afkoelingsperiode" van vier dagen voor elke cabotage. Na een voltooide cabotage mag het voertuig gedurende vier dagen geen cabotage uitvoeren in de betreffende lidstaat. Internationaal transport blijft mogelijk. Bovendien kunnen lidstaten vanaf die datum bepalen dat de begin- en eindtrajecten van intermodaal vervoer ook onder de cabotageregeling vallen. Veel lidstaten zullen hiervan gebruik maken, waaronder Nederland.

Dat laatste verbaasde me eerlijk gezegd. Een groot deel van het binnenlands vervoer vanuit de haven van Rotterdam wordt immers uitgevoerd door de zogenaamde "witte kentekens". Vrijstellingen voor intermodaal vervoer stelden deze in staat om zonder beperking in Nederland te caboteren. Een doorn in het oog van veel binnenlandse vervoerders, zo wordt gezegd. Aan de andere kant is het zeer de vraag of er binnenkort voldoende Nederlandse capaciteit zal zijn om deze ritten uit de zeehaven te halen. Na verloop van tijd zal de markt zijn werk doen, maar in ieder geval in het begin kunnen Engelse toestanden niet worden uitgesloten.

Bovendien viel het VK na de brexit ook al niet meer onder de EU-vrijstellingen voor intermodaal vervoer. Het VK is dus sinds 2021 onderworpen aan een cabotagebeperking van twee ritten, hoewel premier Johnson sinds 28 oktober een versoepeling van de cabotageregels heeft ingevoerd. De achtergrond is een acuut tekort aan wegtransportcapaciteit. Gedurende een periode van 14 dagen zijn er geen beperkingen op het aantal cabotageritten. Die versoepeling is (momenteel) geldig tot 30 april 2022.

Er gaat dus veel veranderen voor de transporteur, al is het nog maar de vraag hoe heet de soep werkelijk gegeten zal worden. De kritiek is sterk en Brussel heeft geen andere keuze dan een aantal maatregelen nog eens goed te bekijken. Naar mijn mening kunnen sommige ervan worden geschrapt. Om te beginnen de verplichte terugkeer van voertuigen en zeker ook de aangescherpte cabotageregels. Brussel is immers alles gelegen aan het verbeteren van de arbeidsomstandigheden voor chauffeurs en het beëindigen van concurrentievervalsing in het wegtransport. Naar mijn bescheiden mening bereiken de vernieuwde detacheringsregels deze doelen al.

​