We staan aan de vooravond van de inwerkingtreding van de tweede fase van het mobiliteitspakket, een fase die een behoorlijke impact heeft op de vervoerder, vooral op het gebied van cabotage en intermodaal vervoer.

Vanaf 2 februari moeten grensovergangen worden geregistreerd en worden ook de nieuwe regels voor het posten van voertuigen van kracht. Iets minder dan drie weken later wordt de formidabele terugkeer-thuis-voertuig-regel van kracht. Dit zijn regels die de verkeersveiligheid, gelijke arbeidsomstandigheden voor chauffeurs en eerlijkere concurrentie moeten gaan verbeteren. Sinds de dag dat het pakket maatregelen werd aangekondigd, is er echter al kritiek op de uitvoerbaarheid ervan. Of beter gezegd, de onuitvoerbaarheid ervan.

Er zijn ook ernstige twijfels of de maatregelen het beoogde effect zullen hebben. De initiatiefnemers willen protectionistisch beleid in veel EU-lidstaten tegengaan, maar de nieuwe regels voor cabotage en intermodaal vervoer slaan de plank volgens mij volledig mis. Vanaf 21 februari is er een afkoelingsperiode van vier dagen voor elke cabotage. Na een voltooide cabotage mag het voertuig gedurende vier dagen geen cabotage uitvoeren in de lidstaat in kwestie. Internationaal vervoer blijft mogelijk. Daarnaast kunnen lidstaten vanaf die datum bepalen dat ook eerste en laatste delen van intermodaal vervoer onder het cabotageregime vallen. Veel lidstaten zullen hier gebruik van maken, waaronder Nederland.

Dat laatste verbaasde me eerlijk gezegd. Een groot deel van het binnenlands vervoer vanuit de Rotterdamse haven wordt namelijk uitgevoerd met de zogenaamde "witte kentekens". Door ontheffingen voor intermodaal vervoer konden deze onbeperkt caboteren in Nederland. Een doorn in het oog voor veel binnenlandse vervoerders, zo wordt gezegd. Aan de andere kant is het maar zeer de vraag of er straks voldoende Nederlandse capaciteit is om deze ritten uit de zeehaven te halen. Op termijn zal de markt zijn werk doen, maar in ieder geval in het begin zijn Engelse toestanden niet uit te sluiten.

Bovendien viel het VK na de brexit ook al niet meer onder de EU-vrijstellingen voor intermodaal vervoer. Het VK is dus sinds 2021 onderworpen aan een cabotagebeperking voor twee reizen, hoewel premier Johnson sinds 28 oktober een versoepeling van de cabotageregels heeft ingevoerd. De achtergrond is een acuut tekort aan wegvervoerscapaciteit. Voor een periode van 14 dagen zijn er geen beperkingen op het aantal cabotageritten. Die versoepeling geldt (op dit moment) tot 30 april 2022.

Er gaat dus veel veranderen voor de transporteur, al is het nog maar de vraag hoe heet de soep echt gegeten gaat worden. De kritiek is groot en Brussel kan niet anders dan nog eens goed naar een aantal maatregelen kijken. Een aantal daarvan kan wat mij betreft geschrapt worden. Om te beginnen de verplichte inlevering van voertuigen en zeker ook de aangescherpte cabotageregels. Het gaat Brussel immers om het verbeteren van de arbeidsomstandigheden voor chauffeurs en het beëindigen van concurrentievervalsing in het wegvervoer. Naar mijn bescheiden mening bereiken de vernieuwde detacheringsregels deze doelen al.

‍